U Istorijskom arhivu Kotor obavljen je u toku 1987.godine rad na
arhivističkoj obradi gradje nastale djhelatnošću Narodnog pozorišta u Kotoru.
Tako se došlo do dragocjenih podataka ove institucije a na osnovu dobre
sačuvanosti dokumenata,njihove brojnosti i sadržajne raznovrsnosti, čime je
otkrivena posebnost kulturnog miljea Kotora u vremenu materijalno oskudnom,ali
duhovno živom i bogatom.
Potreba i želja malog Kotora da u svojoj sredini ima jedno profesionalno
pozorište, svakako je bila podržana i faktorom tradicije i karakterom
društvenih prilika u godinama nakon Drugog svjetskog rata.
Spisi Francuske kraljevske generalne delegacije provincije Boke Kotorske
(1807- 1811) i spisi Opštine Kotor (1787-1944), pružaju najiscrpnije podatke o
pozorišnoj prošlosti Kotora. U arhivskim spisima pominju se crkvena prikazanja,
kao jedan od vidova pozoišne djelatnosti u srednjem vijeku, zatim razni
cirkuski zabavljači, koji su nastupali na trgovima i pred sjevernim gradskim
vratia,pa i naročito živa pozorišna aktivnost u vrijeme karnevalskih
svečanosti.
Medjutim,pozorišnu zgradu, u pravom smislu te riječi, Kotor nije imao do
dolaska Francuza. Za potrebe zabave francuskih oficira, general Loriston
naložio je 1808.god.gradnju pozorisne zgrade na mjestu stare opštinske
vijećnice, na Trgu od oružja. Po nekim pretpostavkama, gradnju je lično odobrio
i iz političkih razloga podsticao general Marmon, pa je napokon i poklonio
kotorskoj opstini. O njoj su se dalje starali i održavali je sami
građani.Predstave su izvodjene na francuskom i italijanskom, a davala su ih
domaća diletantska društva i gostuujuće pozorišne trupe.
Početkom XX vijeka, izgradjena je mala pozornica u prepravljenoj gradskoj
kafani Dojmi, gdje se, iako neredovno,
odvija pozorišni život grada sve do početka Drugog svjetskog rata.
Zgrada u kojoj danas radi Kulturni
centar Nikola Đurković, imala je pozorišnu namjenu u poratnim godinama; 1950. god. Izvršena je adaptacija zgrade stare mletačke
vojne bolnice iz XVIII vijeka po projektu arhitekte Dragiše Brašovana. Narodno
pozorište Kotor radilo je u ovoj zgradi sve do ukidanja, 1958.godine.
Osnivanje i
prvi članovi pozorišnog ansambla
Do podataka o osnivanju Narodnog pozorišta Kotor dolazimo posredno, preko
Izvještaja Ministarstvu prosvjete NR Crne Gore od 5.jula 1949.god.,gdje stoji
da je Narodno pozorište Kotor formirano 12.februara 1949.god. rješenjem
Sreskog narodnog odbora u Kotoru.
Kolektiv Pozorišta se u prvim danima
rada sastojao od mladih entuzijasta- diletanata iz svih krajeva Crne Gore.
Sistem rada s njima bio je školski, proradjivala se stručna literatura, radilo
se u duhu velikog teatrologa i reditelja
K.S.Stanislavskog- bio je to duh teatra realizma i nastojanje na slivenosti
kolektiva u prevodjenju umjetnickog u život, i to u najskromnijim uslovima
rada.
Valja pomenuti prve članove pozorišnog kolektiva, glumce : Julijanu Stipić, Dragicu Visković, Ivana Begua,
Dragicu Planinc, Borislava Partelija, Anku Želalić, Gezu Šabića, Bora Begovića i Kazimira Jukića.Prvi reditelj bio je Vasilije Šćućkin.
Za rad u Pozorištu
interesovali su se, već od 1948.god.,mnogi glumci iz cijele
zemlje,profesionalci, ali i amateri, u nešto manjem broju I reditelji,
scenografi, dekorateri, krojači, balerine.
U arhivskoj građi je sačuvano na stotine molbi i prijava na konkurse u prvim godinama rada Pozorišta.
U arhivskoj građi je sačuvano na stotine molbi i prijava na konkurse u prvim godinama rada Pozorišta.
Dokumenta bilježe i saradnju
sa hrvatskim kompozitorom Ivom Tijardovićem, autorom Splitskog akvarela, ali
nema podataka o eventualnom izvodjenju ovog djela.
Kako je u toku 1949.godine
pozorišna zgrada i dalje bila u izgradnji, u Kotoru još nije bilo uslova za
prvu predstavu. U gradji ima nesšto podataka o izgledu i dimenzijama pozornice
u novoj adaptiranoj zgradi Pozorišta .Pozornica je bila široka 10 m, duboka 8m,
visine 9 m, otvor portala bio je 6,50 m, a ukupna kvadratura pozorišne sale s
pozornicom 22 x 9,50 m.Mnogi znalci ocijenili su ovu pozornicu adekvatnom. Iz
Izvještaja Savjetu za prosvjetu i kulturu NR Crne Gore, iz 1953.god, saznajemo
da je pozorišna sala imala 384 mjesta za sjedanje.
No, rad pozorišta pratila je
stalna oskudica, brojni nedostaci, a pomoć Sreza je pristizala iako nedovoljna.
Pozorište ipak nije
iznevjerilo očekivanja za gotovo svih 10 godina postojanja.
Prve predstave i kratak pregled rada
Prvu predstavu Kotrosko pozorište
izvelo je 22.aprila 1949. na Cetinju, premijerno- bila je to predstava Roditeljski dom Valentina Katajeva, a u
režiji Miloša Jeknića. U kritičkom osvrtu na ovo izvodjenje, Mirko Banjević je u
glumačkoj igri kotorskih entuzijasta otkrio izvjesnu
draž sirove neposrednosti i iskrenosti. Pohvaljen je glumac Ivan Begu u
ulozi Arsenjeva, Evgenija Vugdelić kao Zina Suđejkina, Julijana Stipić kao
Martinova i mnogi drugi koji su , po riječima kritičara, imali zajedničku crtu deklamatorskog u govoru …ali I neuvježbanost
u slobodi izraza (….)
Nadalje, teku redovne
pozorišne premijere ovog malog ambicioznog ansambla, i to kroz sve pozorisne
sezone. 1950.god. formiran je i Umjetnički savjet a članovi su bili Miloš
Jeknić,upravnik, Ananije Verbicki,scenograf, Savo Vukmanović,profesor iz
Kotora, Slavica Vukčević, sekretarica, i glumci Ivan Begu i Dušan Đorđević.
Savjet je imao zadatak da
rješava najvažnija umjetnička pitanja u radu Pozorišta- diskutovalo se o načinu
rada, greškama u pripremanju predstava, o repertoaru i slično.
Dokumenta Narodnog pozorišta
često pominju ime beogradskog reditelja Jovana Geca, saradnika na mnogim
predstavama ovog pozorišta koji je bio reditelj, ali i dramski pisac nekoliko
komedija koje je Kotorsko pozorište izvelo tokom 1952.god.
U građi fonda sačuvano je oko
470 fotografija te se preko njih upoznajemo sa izgledom pozorišnih kostima kao i sa samim glumcima na sceni davnih 50-tih prošloga vijeka.
U sezoni 1954. Pozorište je
dalo čak devet premijera, a kritika je isticala mnogo veći nivo kvaliteta
izvedbi u odnosu na prethodne sezone. U to vrijeme, članovi ansambla su Petar
Spajić-Suljo, Petar Tomas, Sreto i Gordana Avramović, a na mjestu reditelja je
Duško Križanec.
Od svih predstava u sezoni
1953/1954. najviše izvedbi doživio je Ekvinocijo
Iva Vojnovića, s posjetom od preko 4000 gledalaca. I, što su uslovi rada bili
teži, publika je iz sezone u sezonu bila sve brojnija.
U 1958.godini, Pozorište je
imalo 13 stalnih glumaca, dva reditelja, jednog scenografa, četiri dekoratera,
maskera, dva krojača, I sa ostalim osobljem – ukupno 29-oro zaposlenih. Osipalo
se, medjutim, glumačko osoblje. Ko je mogao, odlazio je u potrazi za
boljimuslovima rada I boljom egzistencijom.
Na repertoaru poslednje
sezone našlo se ipak devet premijera ali brojne planirane predstave za sezonu
1957-1958 ostale su neizvedene, jer je uskoro nastupila likvidacija Pozorišta.
Ako je suditi po broju i uspješnosti predstava, po dobrom repertoaru, odličnom odzivu publike I u Kotoru
I na gostovanjima, Kotorsko pozorište uspjelo je tokom svog kratkog rada
izbjeći predznak provincijalnosti. Ono je ,prema mogućnoastima, nastojalo biti
šire uključeno u pozorišna zbivanja zemlje, prisustvom na
mnogim savjetovanjima pozorišnih radnika širom Jugoslavije, ili putem saradnje
sa Koordinacionim odborom Jadranskih kazališta u Zadru, čiji je član ovo
Pozorište I bilo jedno vrijeme.
Likvidacija Narodnog pozorišta Kotor
Likvidacija Pozorišta je
uslijedila 31. marta 1958.god, a do konačnog ukidanja preostale finansijske poslove
obavljala je Likvidaciona komisija. U arhivskoj građi nismo naišli na dokuenta
koja bi bar donekle osvijetlila suštinske razloge likvidacije jedne ovakve
ustanove, ali da s epretpostaviti da je nedostatak srtedstava za dalji rad,
jednim dijelom odredio i njegovu sudbinu.
Nakon što je ukinuto kao
profesionalno, Pozorište ipak nastavlja rad sa jednim brojem starih i nekolicinom novih glumaca, ali sada u okviru Centra za opste obrazovanje i kulturu Narodnog univerziteta Kotor.
Na osnovu raspoložive arhivske
gradje koju posjeduje Arhiv Kotor,pretpostavljamo da je svoju poslednju
predstavu Pozorište izvelo tokom 1965.godine.
Prezentacije dokumenata o Kotorskom pozorištu
Na inicijativu arhiviste
Aleksandre Milić, pokrenute su dragocjene izložbe u novodobijenom izlozbenom
prostoru u adaptiranoj zgradi Istorijskog arhiva Kotor, krajem 80-tih godina
prošlog vijeka. Izlozbe su imale dobar odziv gradjana, dobre posjete i trajale
su danima, a o svakoj izlozbi su sačuvani podaci , fotografije, plakati, koji se
nalaze u posebnim evidencijama odsjeka Istorijski arhiv Kotor.
Izlozbu o radu Narodnog
pozorišta Kotor i Gradskog simfonijskog orkestra u Kotoru u periodu nakon II
svjetskog rata.,pripremila je i postavila u izlozbenom prostoru Arhiva u starom
gradu Kotoru, Aleksandra Milić, u ljeto
1993. a u sklopu Kotorskog festivala pozorišta za djecu .
Ova izlozba , u digitalnoj
formi, dostupna široj javnosti po prirodi medija kakav je internet, ujedno je i prva ovakva izlozba koju prezentuje Arhivski odsjek Kotor zainteresovanim posjetiocima.
Slijedi izbor važnijih dokumenata iz opšte djelatnosti Pozorišta, kao i izbor plakata sa brojnih predstava koje je Pozorište izvelo, praćeno i jednim brojem pripadajućih fotografija.
Detaljnije podatke o
osnivanju, radu ,repertoaru , glumcima osoblju Kotorskog pozorišta koje je
djelovalo nakon Drugog svjetskog rata, vidjeti u radu -Aleksandra Milić, Djelatnost Narodnog pozorišta i Gradskog
simfonijskog orkestra u Kotoru u poslijeratnom periodu, Godišnjak Pomorskog muzeja Kotor,
sv.XXXV-XXXVI, Kotor 1987-1988.
Važnija opšta akta o radu Kotorskog pozorišta
Akt o osnivanju Pozorišta 12.II 1949.
Zaključci sa sastanka rukovodilaca pozorišta na Cetinju, 1949.
Preporuka o radu pozorišta u Crnoj Gori,1949.
Dopis Ministarstva prosvjete CG u vezi postavljanja
izložbi dramskih inscenacija,1949.
Odluka o dodjeli honorara prvim
članovima Pozorišnog ansambla
dec.1948.
Dopis Jugoslovenskog dramskog pozorišta
Kotorskom pozorištu u vezi saradnje, 1950.
Dopis Kotorskog pozorišta JDP-u
u vezi izgleda pozornice,broju mjesta u sali i osoblju,1950.
Popis osoblja Pozorišta na dan 1.mart 1950.
Jedan izvještaj o radu i umjetničkom personalu
Kotorskog pozorišta
od osnivanja do 1950.god.
Glumački ansambl od osnivanja do 1950.god.
Kompozitor Ivo Tijardović nudi libreto svog
"Splitskog akvarela"na izvodjenje Kotorskom pozorištu
1951.god.
Rjesenje o osnivanju Umjetničkog savjeta Pozorišta, 1951.
Repertoar Kotorskog pozorišta
na dan 7.juni 1951.
Molba glumca Rejhana Demirdžića za
rad u Kotorskom pozorištu,1951.
Utvrdjivanje cijena ulaznica za
predstave Pozorista, 1951.
Dopis upravnika Kotorskog pozorista
Miloša Jeknića, čuvenom reditelju Jovanu Gecu
Podaci o predstavama i broju gledalaca u sezoni 1952/1953.
Ugovor Pozorišta sa rediteljem
Jovanom Gecom o izvodjenju tri predstave,1953.
Izvjestaj o radu Pozorista za period 1950-1953.
Spisak zaposlenog osoblja na dan 1.januar 1955.
Izvještaj iz 1954.god.o repertoaru Pozorišta tokom 1953.god.
Okvirni plan repertoara Pozorista
u sezoni 1957/58.
Predstave Kotorskog pozorišta/
Plakati i fotografije
Predstava Roditeljski dom V.Katajeva,
-Gostovanje na Cetinju 1949.
Scena iz veoma gledane predstave "Ekvinocijo"
Plakati i fotografije
Predstava Roditeljski dom V.Katajeva,
-Gostovanje na Cetinju 1949.
Scena iz predstave Roditeljski dom
Predstava Ekvinocijo Iva Vojnovića,1951.
Scena iz veoma gledane predstave "Ekvinocijo"
Predstava Podvala, M.Glišić,1950.
Fotografije s predstave Podvala
Predstava LAŽA I PARALAŽA, J.S.Popovića.1950.
Scena iz predstave Laža i paralaža
Predstava Vukac Pastrović, 1950,
Predstava Pera Segedinac, 1950.
Premijera predstave D-r , po komadu Branislava Nušića, 1952.
Predstava Koštana, B.Stankovića,gostovanje
Kotorskog pozorišta u Budvi 1954.god.
Scene iz predstave Koštana
Premijera komada Istina je mrtva , sezona 1953/54.
Scena iz predstave Istina je mrtva, izvedene 1954.
Predstava Zona Zamfirova, 1954.
Scene iz predstave Zona Zamfirova,S.Sremac
Premijera komada Put u zločin
po tekstu M.Kranjeca, 1955.
Predstava" U agoniji", M.Krleža, 1955.
Predstava Gospođa ministarka, B.Nušic, 1955.
-fotografije i plakat-
Predstava Krvave svadbe, 1955/56.
Scena iz predstave Krvave svadbe